07 oktober 2010

Een gemiste kansch? Bert Jansch!

Herbert Jansch (Glasgow, 3 november 1943) is een Schotse folkmuzikant en één van de stichters van de band Pentangle. In de jaren 60 werd hij sterk beïnvloed door de gitarist Davey Graham en folkzangers als Anne Briggs. Hij is vooral bekend als een deskundige akoestische gitarist, maar is zanger en songwriter.
Jansch heeft ten minste 25 albums op zijn naam en toert vanaf de jaren 60 tot op heden. Zijn werk is beïnvloed door artiesten als Paul Simon, Johnny Marr, Bernard Butler, Jimmy Page, Nick Drake en Donovan. Hij heeft twee Lifetime Achievement Awards bij de BBC Folk Awards ontvangen: in 2001 voor zijn solo-optredens en de andere in 2007 als lid van Pentangle.

Tussen 1963 en 1965 reisde hij in Europa en daarbuiten, liftend van plaats tot plaats en levend van inkomsten als straatmuzikant en ongedwongen muzikale optredens in bars en cafes. Jansch verhuisde uiteindelijk naar Londen, waar in het midden van de jaren 60 een groeiende interesse in de volksmuziek was. Daar ontmoette hij de ingenieur en producer Bill Leader, in wiens huis zij muziek maakten voor een opname op een taperecorder. Leader verkocht de band voor £ 100 aan Transatlantic Records. Het album Bert Jansch werd uitgebracht in 1965 en daar werden 150.000 exemplaren van verkocht.
Het eerste grote Pentangleconcert was in 1967 en hun eerste album werd uitgebracht in 1968. Pentangle begon toen aan een veeleisend schema van het verkennen van de wereld en het opnemen van concerten. Toen Pentangle in januari 1973 splitte, kochten Jansch en zijn vrouw een boerderij in Wales en hij trok zich tijdelijk uit het concertcircuit terug. Na twee jaar werken als boer verliet Jansch zijn vrouw en keerde terug naar de muziek.

Het derde album van Jansch "Jack Orion" uit 1966 opent met de ingetogen traditional The Waggoner's Lad (waarop Jansch banjo speelt!) en gaat op een zelfde integere manier door met het instrumentale The First Time Ever I Saw Your Face. Het titelnummer is iets te lang maar The Gardener is dan weer puntiger en krachtiger. Blackwaterside wordt open en helder gezongen, onder begeleiding van een dartele gitaar en heeft geen last van het Dylaneske gejank zoals dat wel in Henry Martin zit.
Pretty Polly is in deze versie een typische sixties-murder-ballad, die het verhaal vertelt over Polly die vermoord wordt door een scheepsschrijnwerker, die haar eerst had beloofd om met haar te trouwen, maar haar dan in het bos om het leven brengt als hij hoort dat ze zwanger is... Als hij weer op zee zit wordt hij lastiggevallen door haar geest, wordt gek en pleegt zelfmoord.

Dit album is ruim 40 jaar oud en klinkt nergens stoffig, en het beantwoordt ook niet aan het clichebeeld van hoe een folkalbum uit de sixties zou moeten klinken. Ook als je niet van folk of gitaarmuziek houdt (zoals ik) moet je "Jack Orion" gehoord hebben...

h**p://www.bertjansch.com/

Bert Jansch - Jack Orion (1966)
01-The Waggoner's Lad.mp3 - 4.8M
02-The First Time Ever I Saw Your Face.mp3 - 1.8M
03-Jack Orion.mp3 - 14M
04-The Gardener.mp3 - 2.0M
05-Nottamun Town.mp3 - 5.4M
06-Henry Martin.mp3 - 4.4M
07-Blackwaterside.mp3 - 4.5M
08-Pretty Polly.mp3
h**p://share.olderan.net/music/Bert%20Jansch/Jack%20Orion/

Labels: , ,

0 Comments:

Een reactie posten

<< Home