17 maart 2009

Goodness gracious: Grace Jones

Grace Jones (Grace Mendoza, Spanish Town, Jamaica, 19 mei 1948) groeit in de vroege jaren tachtig uit tot een van de belangrijkste vertegenwoordigsters van decadente, maar verantwoorde dansmuziek.

Haar grootste hobby is het paraderen in extravagante kleding en Grace wordt dus fotomodel. Als ze begin twintig is, verhuist ze naar Parijs, waar ze zich met Jerry Hall in de kijker weet te werken door topless in disco’s te verschijnen en overal stennis te schoppen. En dus wordt ze ("Nee toch?") ontdekt door een platenproducer. Ze maakt drie singles: I Need A Man, Sorry en That’s The Trouble, die het in Frankrijk redelijk doen. Internationaal begint haar carrière pas met "Portfolio", waarop o.a. die drie nummers in een nieuwe produktie van Tom Moulton staan, en de single "La Vie En Rose".
Na dit debuut staat ze in het middelpunt van de belangstelling in de Newyorkse discoscene. Haar show is nogal spectaculair: ze treedt op met een gekooide poema en rost bijna geheel ontklede mannen af.
Met "Warm Leatherette" zet een stijlverandering in naar meer verantwoord product in. Haar elpees worden vanaf dan geproduceerd door Island-opperhoofd Chris Blackwell en Alex Sadkin en de belangrijke styling komt in handen van topfotograaf Jean-Paul Goude, die ook verantwoordelijk is voor haar opvallende blokkapsel. Op volgende albums wordt ze begeleid door de top-ritmesectie van de reggae, Sly Dunbar en Robbie Shakespeare. Op "Nightclubbing" staat ook de singles Demolition Man (een Police-cover), en I’ve Seen That Face Before (Libertango), een bewerkte Astor Piazzolla-compositie die een wereldhit wordt.
Medio ’83 verklaart Grace Jones zich te willen concentreren op een filmcarrière. Naast Arnold Schwarzenegger verschijnt ze in Conan The Destroyer, en in de James Bond-film A View To A Kill.
In ’85 vervolgt ze haar platenloopbaan op het Newyorkse Manhattan-label met het vrij aardige door Trevor Horn geproduceerde "Slave to the Rhythm".
Voor het matige "Inside story" wordt Nile Rodgers ingehuurd, die niet kan voorkomen dat Grace Jones, afgezien van de single I’m Not Perfect (But I’m Perfect For You), voornamelijk opvalt door haar prominente aanwezigheid in reclamecampagnes voor Honda en Citroën.
Ze vervult gastrollen op de single Election Day van Arcadia, en na dit voorlopig laatste muzikale levensteken volgen in de jaren erna de relletjes elkaar in ijltempo op...

En plots staat ze er weer, alsof ze nooit is weggeweest. 60 Jaar oud maar nog steeds even pezig, nog steeds even dwars en nog steeds hetzelfde. De nieuwe CD "Hurricane" is niks nieuws onder de zon, maar is ook niet slechter dan wat ze 20 jaar geleden deed...

Grace Jones - Nightclubbing (1981)
1. "Walking in the Rain" (Harry Vanda, George Young) – 4:18
2. "Pull Up to the Bumper" (Koo Koo Baya, Grace Jones, Dana Mano) – 4:41
3. "Use Me" (Bill Withers) – 5:04
4. "Nightclubbing" (David Bowie, James Osterberg) – 5:06
5. "Art Groupie" (Barry Reynolds, Grace Jones) – 2:39
6. "I've Seen That Face Before (Libertango)" (Ástor Piazzolla, Barry Reynolds, Dennis Wilkey, Nathalie Delon) – 4:30
7. "Feel Up" (Grace Jones) – 4:03
8. "Demolition Man" (Sting) – 4:03
9. "I've Done It Again" (Barry Reynolds) – 3:51
h**p://www.files.fataldelonuestro.com/Musica/Discoteca/Joan/Grace%20Jones/

Grace Jones - Island Life (1985)
1. La Vie En Rose
2. I Need A Man
3. Do Or Die
4. Private Life
5. Love Is The Drug
6. I've Seen That Face Before (Libertango)
7. Pull Up To The Bumper
8. Walking In The Rain
9. My Jamaican Guy
10. Slave To The Rhythm
link dead

Grace Jones - Hurricane (2008)
1. This Is
2. Williams' Blood
3. Corporate Cannibal
4. I'm Crying (Mother's Tears)
5. Well Well Well
6. Hurricane
7. Love You To Life
8. Sunset Sunrise
9. Devil In My Life
h**p://lix.in/-410adf

Labels: , , ,

0 Comments:

Een reactie posten

<< Home