Here they come to a changing of the seasons: The Decemberists
Hun muziek varieert van snelle popmuziek tot gevoelige, rustige instrumentale arrangementen. Op zowel tekstueel als muzikaal gebied zetten The Decemberists zich af tegen de bestaande muziekkeuze. Ze worden vaak vergeleken met Neutral Milk Hotel of Belle and Sebastian.
Op het vierde album "The Crane Wife" (2006) zijn naast de vertrouwde indie-folkrocksound ook progrock-invloeden waarneembaar, in het bijzonder in het bijna dertien minuten durende drieluik The Island. Ter promotie van dit album deed de band in 2007 een tour waarbij ook Europa werd aangedaan.
De titel van de nieuwe CD "The King is Dead" verwijst naar het album "The Queen is Dead" van The Smiths. Deze 6e CD is muzikaal een terugkeer naar de albums Her Majesty (2003) en Picaresque (2005), en het conservatiefste album dat ze ooit maakten. Het wordt gekenmerkt door ouderwetse Amerikaanse folkrock maar doet ook denken aan de Amerikaanse countryrockband The Jayhawks.
Dit album is de meest toegankelijke en traditionele plaat tot op heden. Waarschijnlijk een streven om een breder publiek te bereiken...
h**p://decemberists.com/
h**p://www.facebook.com/thedecemberists
The Decemberists - Castaways And Cutouts
h**p://petes99.dreamhost.com/files/emptthree/The%20Decemberists/Castaways%20And%20Cutouts/
1. The Crane Wife 3 (04:18)
2. The Island:/Come And See/The Landlord's Daughter/You'll Not Feel The Drowning (12:26)
3. Yankee Bayonet (I Will Be Home Then) (04:18)
4. O Valencia! (03:47)
5. The Perfect Crime #2 (05:33)
6. When The War Came (05:06)
7. Shankill Butchers (04:39)
8. Summersong (03:31)
9. The Crane Wife 1 & 2 (11:19)
10. Sons & Daughters (05:13)
h**p://cudecurioso.com/music/The_Decemberists-The_Crane_Wife-2006-RTB.rar
of h**p://petes99.dreamhost.com/files/emptthree/The%20Decemberists/The%20Crane%20Wife/
1. Prelude
2. The Hazards of Love 1 (The Prettiest Whistles Won't Wrestle the Thistles Undone)
3. A Bower Scene
4. Won't Want for Love (Margaret in the Taiga)
5. The Hazards of Love 2 (Wager All)
6. The Queen's Approach
7. Isn't It a Lovely Night
8. The Wanting Comes in Waves/Repaid
9. An Interlude
10. The Rake's Song
11. The Abduction of Margaret
12. The Queen's Rebuke/The Crossing
13. Annan Water
14. Margaret in Captivity
15. The Hazards of Love 3 (Revenge!)
16. The Wanting Comes in Waves (Reprise)
17. The Hazards of Love (The Drowned)
h**p://cudecurioso.com/music/The.Decemberists.The.Hazards.Of.Love.(2009).%5bMP3%5d.%5b320%5d-Sh@re4UTeam.rar
of h**p://petes99.dreamhost.com/files/emptthree/The%20Decemberists/The%20Hazards%20of%20Love/
01. Don’t Carry It All (4:17)
02. Calamity Song (3:50)
03. Rise to Me (4:59)
04. Rox in the Box (3:10)
05. January Hymn (3:14)
06. Down by the Water (3:42)
07. All Arise! (3:10)
08. June Hymn (3:58)
09. This Is Why We Fight (5:31)
10. Dear Avery (4:52)
h**p://www.supersonicchico.com/files/audio/rick/The%20Decemberists%20-%20The%20King%20Is%20Dead.zip
of h**p://petes99.dreamhost.com/files/emptthree/The%20Decemberists/The%20King%20Is%20Dead/
Labels: Decemberists
posted by a r n e l @ 23:55
8 Comments:
arnel, waarom krijg ik al uitslag/vlekken op mijn arm en in mijn nek bij de woorden indie, folk, mandoline, accordeon, progrock, moeilijke bril, baardje, Jayhawks, verhalen vertellen ?
en dan heb ik het nog niet eens gehoord !
Misschien iets verkeerd gegeten? Cake? Bread? Korn?
Of allergisch voor Wild Cherry, Hot Chocolate of The Jam?
Of lag het aan The Cranberries, The Sugarcubes of The Black Eyed Peas?
Of verdraag je geen Vanilla ice of Vanilla Fudge ?
Of toch last van The Bad Seeds?
Maar ik kan je helaas geen gepersonaliseerde Cure voorschrijven zolang er "anoniem" onder je bericht staat.
Misschien moet je eens Morphine of XTC proberen...
hihi, leuk gevonden. Ik vroeg me eigenlijk af hoe het komt dat redelijk oubollige muziek als folk tegenwoordig bij een vrij jong [lichtelijk alternatief/indie] publiek kennelijk heel populair is geworden.
Simpel.
Van die singer/songwriter-muziek is vrij eenvoudig te maken op de "spreekwoordelijke" slaapkamer. Een gitaar en een laptop is tegenwoordig genoeg om een cd in elkaar te knutselen. Gemakshalve vergeten die "sterren van morgen" dan even dat ze ook nog een liedje moeten kunnen schrijven, en dat het niet alleen aardig moet klinken, maar dat het liefst ook nog ergens moet over gaan...
Platenmaatschappijen brengen die dingen graag uit want ze hebben daar vrijwel geen productiekosten aan. "Weinig kosten = veel verdienen" is tegenwoordig het credo.
En het jonge publiek van tegenwoordig is erg conservatief en gemakkelijk. Als je hen maar lang genoeg die zooi in de maag splitst, met een biootje dat door een marketeer of copywriter werd geschreven, slikken ze dat voor zoete koek. En een "buzz" veroorzaken op internet werkt vandaag de dag ook erg goed. En het kost bitter weinig!
Ook popjournalisten van tegenwoordig laten zich vanalles aanpraten. Ze schrijven die biootjes graag over, bij gebrek aan geld, research en kennis.
Iedere scheet-in-een-fles wordt in die biootjes nogal snel vergeleken met ronkende namen van vroeger. Blijkbaar is alles opeens schatplichtig aan Bob Dylan, Neil Young en/of R.E.M. (een drietal waar ik bvb. een grote hekel aan heb). Als de media maar lang genoeg die vergelijkingen aanhouden, gaat het publiek -dat jij dan "[lichtelijk alternatief/indie]" noemt- dat nog geloven ook.
Maar misschien ben ik nu even te cynisch.
Erg aardige folk vind ik Susan Tedeschi, She & Him, Los Lobos en Ray Lamontagne.
De betere singer/songwriters zijn bvb. Jack Johnson, Daniel Lanois, John Hiatt, en Jason Mraz.
En uit de categorie "moeilijke bril": Bruce Cockburn en Gerry Rafferty.
Bij de "baardjes": Bon Iver en Marc Broussard...
Was dat een beetje een antwoord op je vraag?
uh, nou je komt een heel eind.
Dank voor deze inside knowledge
ik ga die tips eens luisteren.
Best grappig, dat fenomeen van de indie-hoek van de muziek, daar lijkt te gelden dat het zo obscuur mogelijk moet zijn, en een kruisbestuiving van zoveel mogelijk invloeden [we denken namelijk niet hokjes, stel je voor!] en zo rommelig mogelijk moet klinken/er zo nonchalant & onverzorgd mogelijk uit moet zien.
Ze klinken volgens recensenten dan ook meteen als die-en-die grote naam.
Liefst moet er elke week wel weer zo'n groep ontdekt worden, (met bij voorkeur pas 1 demo uit) want de liefhebber raakt snel verveeld en moet weer een nieuwtje horen.
man, man, wat ben ik toch klaar met die flauwekul.
Mijn vader is erg into Dylan & Neil Young; ik vind Dylan niet om aan te horen en Young niet om aan het horen EN eruit zien als een uitgeblust log paard.
en REM is mij te arty-farty en we weinig dirty rock n roll, kunstacademie muziek, verschrikkelijk.
Wereldverbeterende protestliederen kan ik sowieso niet goed verdragen, daarvoor ben ik teveel een hedonist.
Het grappige (of het "trieste", het hangt er maar vanaf hoe je 't bekijkt) is dat alternatieve bandjes "anders" willen zijn. Maar hoe kun je nou "anders" zijn, als allles al een keer eerder werd gedaan.
"Anders" dan wat?
Waarom zit je in een bandje met de klassieke viermansbezetting (zang, gitaar, bas en drum)? Dat is al niet meer vernieuwend sinds de sixties. Waarom ga je gekweld staan zingen, of moeilijk staan kijken? Dat is al niet meer vernieuwend sinds de eighties?
Met andere woorden: waar staat de term "alternatief" nog voor?
By the way... "niet-in-hokjes-denken" is ook een hokje. (Een doordenker)
En waar staat "indie" voor? "Independent"? Onafhankelijk? Dus zonder de hulp/steun/bemoeienissen van een (grote) platenmaatschappij?
Een schoolvoorbeeld van een indie-band is Arctic Monkeys. Groot geworden zonder de hulp van een platenmaatschappij. Had je gedacht. Wie heeft de buzz op internet veroorzaakt, denk je? De zelfde platenmaatschappij die hen nadien een vet contract heeft aangeboden.
Weg onafhankelijkheid.
Ander voorbeeld. De Sex Pistols zijn gewoon een boysband. Malcolm McClaren heeft vier relschoppers zonder muziekkennis bij elkaar gezet, en heeft een hype gesticht. Is dat niet commercieel?
Weg onafhankelijkheid.
Wikipedia noemt onder andere Arcade Fire, Vampire Weekend, Editors, New Order en Depeche Mode als indie-bands. Volgens mij zijn dat toch niet bepaald bands zonder verplichtingen of onafhankelijkheid.
Maar Wikipedia vat het goed samen. Ik citeer: "Sinds het commerciële succes van R.E.M. en Nirvana worden de termen 'indie', 'underground' en 'cult' steeds vaker door de gevestigde platenindustrie gebruikt als MARKETING-term om artiesten met een tegendraads IMAGO te promoten. Of de geproduceerde muziek ook daadwerkelijk vernieuwend of tegendraads is, schijnt daarbij minder belangrijk te zijn."
Het gaat dus om het promoten van een "imago" en heeft weing met muziek te maken. De verpakking blijkt hier belangrijker dan de inhoud.
De reden waarom er echter zoveel van die lofi-knutselaars zijn, is onder andere -zoals ik al eerder zei- omdat ze de platenmaatschappij niks kosten.
Maar ook omdat sommige van die overgewaardeerd amateurs (zoals in Nederland Lucky Fonz en Tim Knol - en in Belgie Milow en de Fixkes) dankzij een marketingstrategie scoren, en dan gekopieerd worden bij een concurrerende platenmaatschappij. Het beproefde me-too-principe: beter goed gestolen dan slecht zelf gemaakt....
Poo-hey. Wat een verhaal.
Maar wat vind jij eigenlijk goede en leuke muziek?
Ja, die qualificaties indie & alternatief werken voornamelijk op mijn zenuwen, omdat het inderdaad als marketingtool ingezet wordt. En alle identiteit-zoekende puistenkids happen meteen.
Dank voor je bespiegeling, ik geloof dat we aardig op dezelfde golflengte zitten ;-)
Wat ik eigenlijk goede en leuke muziek vind ?
Laat me beginnen met zeggen dat ik niet goed weet wat ik met de qualificatie 'goed' aan moet, dat is mij een te filosofische - dan wel moralistische vraag.
(Dat laat ik graag aan prof. muziekjournalisten over, die weten dat tenslotte *kuch*)
Blijft over: wat ik zoal LEUKE muziek vind:
Vive la fete
AC/DC
GoldFrapp
Cannibal Corpse
Morbid Angel
Slayer
Freemasons remixes
Ke$ha
Net ontdekt: Vinnie Who ?
Pantera
Net ontdekt: Hercules and love affair
Eddie Wally (de betere meligheid)
Agua de Annique / Anneke van giersbergen
Immortal
Duran Duran
Jamiroquai (the funky deel dan)
Zwarte funk
Wat nummers van Nelly
Als het maar dansbaar en sexy klinkt ;-)
(commercieel of niet, boeit me niet)
Niet leuk, vind ik:
Gekunstelde zwaarmoedige muziek:
zoals Joy division -> tegenwoordig White Lies
Pet Shop Boys (te saaie disco)
Veel moderne soul
Veel mannelijke singer/songwriters, ik heb er gewoon geen geduld voor of ik vind het zeurderige zeikmuziek. (Milow )
of gewoon vals: (Lucky fonz)
Veel technisch knappe muziek, zoals Tool (veel te zwaarmoedig).
Veel jaren 70 progrock (mannen met vrouwenkapsels, kijk-eens-hoe-goed-ik-kan-spelen muziek )
uche, zo iets ?
ik geloof dat we een beetje afdwalen van The Decemberists ;-)
Je voorkeur voor hardrock deel ik niet, en die voor Eddy Wally al helemaal niet.
Maar ik hou dan wel weer van Pet Shop Boys (intelligent EN commercieel, een zeldzame combinatie) en moderne soul.
Maar heb je nu al eens onbevooroordeeld GELUISTERD naar The Decemberists?
Vergelijkingen die je nergems leest, maar die ik wel hoor, zijn bvb. Tindersticks, Elbow en Jack johnson...
Een reactie posten
<< Home