Yes, they = Can
De experimentele en avant-garde rockgroep Can werd in 1968 opgericht in Duitsland. Ze worden tot de belangrijkste Krautrock-groepen gerekend en hebben tal van hedendaagse artiesten in de rock en elektronische muziek beïnvloed. Ze leunden enigszins aan bij tijdgenoten als The Velvet Underground of Frank Zappa, maar hun muziek was veel serieuzer en ontoegankelijker. Hun opnamen bestonden niet uit popsongs, maar bevatten geluiden, synthesizers, wereldmuziek, knip-en-plaktechnieken en elektronische muziek.De groep bestond uit gitarist Holger Czukay, toetsenist Irmin Schmidt (beide muzikanten hadden gestudeerd bij Karlheinz Stockhausen), gitarist Michael Karoli (een leerling van Czukay) en jazz-drummer Jaki Liebezeit, samen met oorspronkelijk groepslid David Johnson.
In de herfst van 1968 werd de Amerikaanse vocalist Malcolm Mooney bij de groep gevoegd. Hij voegde intensiteit toe aan Cans muziek. Belangrijk was de nadruk op herhaling die te horen was in bas en drums. Dit kwam duidelijk tot uiting in het 20 minuten durende nummer "Yoo Doo Right", dat een korte versie was van een zes uur durende improvisatie.
Kort daarna werd Mooney vervangen door Damo Suzuki, een Japanse straatartiest. Zijn zangstijl was dromeriger en mysterieuzer dan het agressieve en schreeuwerige gezang van Mooney. Cans eerste plaat met Suzuki was Soundtracks (1970), waarin zijn meertalige zangstijl karakter toevoegde aan een aantal relatief eenvoudige popsongs.
De volgende jaren bracht de groep zijn meest geprezen werken uit. Tago Mago (1971) is een grensverleggend, invloedrijk en uiterst onconventioneel album, gebaseerd op intens ritmische, door jazz geïnspireerde drums, geïmproviseerde gitaar- en keyboardsolo's, tape-bewerkingen en Suzuki's eigenaardige gezang. De ritmes in Tago Mago zijn vaak geprezen.
Ege Bamyasi (1972) was toegankelijker maar nog steeds avant-garde plaat. Op dat album stond o.a. het aanstekelijke "Vitamin C" en de Duitse Top 40-hit "Spoon". Daarna kwam het album Future Days (1973), een vroeg voorbeeld van ambient-muziek, hoewel het ook het popnummer "Moonshake" bevatte.
Suzuki verliet de groep in 1973 en de zang werd nu verzorgd door Karoli en Schmidt maar beide waren geen gedenkwaardige vocalisten. Tijdens live-optredens groeide de muziek in intensiteit zonder centrale zang.
Can bracht Soon Over Babaluma uit in 1974. Het daaropvolgende jaar tekenden ze bij Virgin Records. Doorheen de albums Landed (1975), Flow Motion (1976), Saw Delight (1977) en Out Of Reach (1978), evolueerde de groep naar een conventionelere stijl. De disco-single "I Want More" uit Flow Motion werd in het Verenigd Koninkrijk hun enige hit.
In 1977 werden voormalig Traffic-bassist Roscoe Gee en percussionist Reebop Kwaku Baah bij de groep gevoegd, wat Holger Czukay naar de rand van de groepsactiveit duwde. Czukay verliet Can. De groep hield het voor bekeken op het einde van de jaren '70, maar kwam nog wel eens samen.
Can - The Legendary CanAll Gates open
Safe / Sunday Jam
Sodom / Aspectable / Ping Pong
E.F.S.No.99: "Can Can"
Can be / Serpentine
Pauper´s Daughter and I
November
Seven Days awake
One more Day
h**p://plato.acadiau.ca/courses/germ/wilhelm/deutsche%20Musik/CAN/The%20Legendary%20CAN/
Can - Tago Mago (1971)1. Paperhouse
2. Mushroom
3. Oh Yeah
4. Halleluhwah
5. Aumgn
6. Peking O
7. Bring me Coffee or Tea
h**p://ouapiti.org/zicmu/Can%20-%20Tago%20Mago.zip
Can - Saw Delight (1977)01 Don't Say No.wma - 6.1M
02 Sunshine Day and Night.wma - 5.4M
03 Call Me.wma - 5.4M
04 Animal Waves.wma - 14M
05 Fly by Night.wma - 3.9M
h**p://plato.acadiau.ca/courses/germ/wilhelm/deutsche%20Musik/CAN/Saw%20Delight/
posted by a r n e l @ 23:50
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home