Best of ...Both Worlds

Coleman Hawkins and Standards

Coleman Randolph Hawkins (St. Joseph (Missouri), 21 november 1904 – New York City, 19 mei 1969) was een van de pioniers van de jazzmuziek en heeft de saxofoon een plaats binnen de jazz gegeven. Zijn kennis van muziek en zijn vermogen om muziek te lezen was groot en al met 12 jaar trad hij regelmatig met anderen op. Er is geen tweede voorbeeld van een jazzmusicus, die zonder zijn eigen stijl te verloochenen in de voorste gelederen is blijven spelen tot aan zijn dood toe. Zijn absorptievermogen was te danken aan een verbluffende muzikale intelligentie.

Zijn grote kans kwam toen hij 16 was en hij door de vaudeville-zangeres Mamie Smith voor haar showband werd gevraagd. Zijn eerste standplaats was Chicago, in die tijd van de 'drooglegging' de eerste jazzstad waar ook bijna alle muzikanten vanuit New Orleans naartoe getrokken waren. De tenorsaxofoon zou zijn grote liefde blijken.
In 1934 vertrok Hawkins naar Engeland voor een engagement met het toen beroemde orkest van Jack Hylton. Een jaar later had Hylton een tournee in Duitsland waar toen al geen zwarte Amerikanen werden toegelaten. Daarom reisde hij door naar Nederland, met regelmatige uitstapjes naar Parijs en Zwitserland. Gelukkig zijn in die periode veel platen gemaakt, onder andere met het Nederlandse orkest The Ramblers met zang van Annie de Reuver en met musici als Django Reinhardt en Stéphane Grappelli.
Net voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog keerde Hawkins in 1939 naar New York terug, waar hij op 1 oktober in Kelly's Stables Body and Soul opnam, dat hem op slag wereldfaam opleverde. Hij ging nu zijn meest vruchtbare periode in en met alle groten van de jazz maakte hij de ene opname na de andere, en ook met jonge muzikanten die een nieuwe muziekvorm hadden bedacht: bebop.
Zijn muzikale smaak was zeer gevarieerd. Hij was een goed pianist en speelde veel klassiek op zijn Steinway-vleugel. Als saxofoon koesterde hij het zwaar vergulde exemplaar dat hij persoonlijk van Maurice Selmer, directeur van de gelijknamige saxofoon'fabriek', had ontvangen.

Eind jaren veertig maakte Hawkins' stilistische voorbeeldfunctie plaats voor die van Lester Young. Vanaf zijn zestigste werd een gestage neergang ingezet en ging hij zichzelf verwaarlozen. Hij was altijd al een zware drinker maar nu at hij nauwelijks meer en dronk alleen nog maar. Spelen deed hij nog steeds, maar zwaar leunend tegen een piano, omdat hij anders niet meer overeind bleef. Hij stierf op 65-jarige leeftijd.

Coleman Hawkins & Red Allen - Standards And Warhorses
01-Battle Hymn Of Th..> - 2.8M
02-Frankie And Johnn..> - 4.0M
03-When The Saints G..> - 2.7M
04-South.mp3 - 5.9M
05-Won't You Come Ho..> - 4.1M
06-The Blues.mp3 - 4.6M
07-Maryland, My Mary..> - 3.6M
08-Stormy Weather.mp3 - 3.2M
09-Mean To Me.mp3 - 3.4M
10-The Lonesome Road..> - 5.5M
11-Sleepy Time Gal.mp3 - 4.2M
12-Summertime.mp3 - 4.6M
13-All Of Me.mp3 - 3.0M
14-Tea For Two.mp3 - 2.4M
h**p://www.unisonis.com/~gim/music/Coleman%20Hawkins/Standards%20And%20Warhorses/

Coleman Hawkins - Swingin' At The Savoy 1940
1. Chicago
2. I Can't Love You Anymore
3. Sweet Adeline
4. The Breeze And I
5. It's A Wonderful World
6. The Shiek Of Araby
7. Chant Of The Groove
8. Forgive A Fool
9. Asleep In The Deep
10. Can't Get Indiana Off My Mind
11. Passin' It Around
12. I Can't Believe You're In Love With Me
h**p://www.unisonis.com/~gim/music/Coleman%20Hawkins/Coleman%20Hawkins/Swingin'%20At%20The%20Savoy%201940/

Labels: Coleman Hawkins

posted by a r n e l @ 23:59